Od 421 roku n.e. Wenecja spoczywa na milionach pni drzew wbitych w gliniaste dno laguny. Ani stal, ani beton, lecz głównie drewno ontano (olchy) oraz częściowo dębowe podpory wspierają całe miasto. Te niepozorne drewniane filary odegrały kluczową rolę w historii i przetrwaniu Wenecji.

Olcha (ontano), kluczowy materiał konstrukcyjny, została wybrana ze względu na swoje niezwykłe właściwości. Drewno to jest naturalnie odporne na gnicie w warunkach wodnych, a jego struktura pozwala mu twardnieć pod wpływem długotrwałego zanurzenia.

W słonej wodzie laguny pnie nie tylko nie ulegały rozkładowi, ale z czasem skamieniały, stając się twarde jak kamień.

Starożytni budowniczowie sprowadzali olchy głównie z lasów południowej Europy, w tym z terenów dzisiejszej Chorwacji, Słowenii i Alp.

Proces pozyskiwania drzew był skomplikowany: pnie musiały być odpowiednio przycięte i przygotowane, aby idealnie pasowały do dna laguny.

Drwale wybierali młode drzewa o wąskim przekroju, co ułatwiało ich stabilne wbicie w gliniaste podłoże.

Sama Dzwonnica św. Marka stoi na 100 000 takich słupów, natomiast majestatyczna Bazylika Santa Maria della Salute wymagała ponad miliona drewnianych kłód.

Co ciekawe, filary te są wbite gęsto – zaledwie pół metra od siebie – tworząc zwartą, stabilną podstawę.

Konstrukcja ta sięga trzech metrów głębokości i obejmuje zarówno warstwę filarów, jak i drewniane platformy, na których zbudowano kamienne budowle.

Ta dwuwarstwowa technika pozwoliła Wenecji przetrwać powodzie, erozję i ciężar monumentalnych budynków przez ponad 1500 lat.

Wenecja jest żywym dowodem na to, że innowacyjna inżynieria może pokonać wyzwania natury. Ten „zatopiony las” stanowi nie tylko fundament miasta, ale także symbol niezwykłej pomysłowości jego budowniczych. 🏠🧱🛠️

⇒ Czytaj także: LOS CZŁOWIEKA

Wesprzyj niezależne media, pomóż nam przedzierać się z prawdą w gąszczu kłamstw i wszechobecnej propagandy ⇒ kliknij w link: https://www.odkrywamyzakryte.com/wiecej/