Wędrówka dusz pomiędzy swoimi wcieleniami to dla wielu temat niewiarygodny. Tymczasem certyfikowany hipnoterapeuta dr Michael Newton opracował technikę cofania swoich klientów w czasie, aby przywołać wspomnienia z ich przeszłego życia. Podczas tego procesu natknął się na odkrycie o ogromnych proporcjach. Spośród 7 000 regresji znaczna większość miała niesamowicie podobne wspomnienia miejsca, które wielu z nich nazywało „domem”.

Sesje regresji

Hipnoterapeuta kliniczny dr Michael Newton opracował metodę cofania swoich pacjentów podczas sesji hipnozy nie tylko do wspomnień z poprzednich wcieleń, ale też odkrył, że można oczyma pacjenta wejrzeć także w świat ducha, czyli okres, który dusza spędza pomiędzy swoimi wcieleniami.

Jednym z najbardziej fascynujących aspektów pracy Newtona było to, że nie miało znaczenia, z kim pracował, ani jakie były  dotychczasowe przekonania tych osób dotyczące pojęcia „duszy” lub reinkarnacji – w rzeczywistości wiele osób w ogóle nie wierzyło te pojęcia.

Ponadto fascynująca jest również jego zdolność do przywoływania przez badanych wspomnień z pobytu w łonie matki, a także z okresu, który wielu nazwało „domem” dusz.

Było to miejsce, w którym często cała rodzina dusz czekała z otwartymi ramionami.

Wiele osób było często zaskoczonych tym, kto tam był, ponieważ niektóre z tych osób wiązały się z trudnymi doświadczeniami w ich poprzednim życiu.

Po wyjściu z sesji wiele z tych osób zmieniło swój światopogląd.

Byli w stanie opisać niektóre z poprzednich wcieleń, poczuć i wyraźnie zobaczyć związek między poprzednim życiem a ich obecnym życiem.

Dr Michael Newton, który deklaruje, że jest z natury sceptykiem, ale sam był zdumiony i mile zaskoczony tymi rezultatami.

Życie między życiem

Według Newtona hipnotyczne odpowiedzi jego pacjentów dotyczące życia pozagrobowego dostarczyły wiarygodnych informacji ze względu na spójność ich raportów.

Często badani używali nawet tych samych słów i graficznych przedstawień tego, gdzie byli i co widzieli.

Newton nie miał powodu, by sądzić, że ktoś miał motyw do sfałszowania swojej historii i traktował każdą sprawę tak, jakby usłyszał tę informację po raz pierwszy.

Innymi słowy, nie sugerował pacjentom słów ani pomysłów, ale dał im swobodę wyrażania.

Podobieństwa między badanymi były dość zdumiewające, obejmowały one takie zagadnienia, jak np.

• Wspomnienia ludzi o początkowych czynnościach duszy tuż po ostatecznej śmierci na ziemi przypominają wspomnienia ludzi powracających ze śmierci klinicznej.
• Dusze zazwyczaj pragną odejść z ziemi zaraz po śmierci, ale w wielu przypadkach zostać kilka dni i czekają na pogrzeb.
• Większość dusz początkowo przechodzi tunelem w stronę światła.
• Pojawianie się fizycznych struktur lub innych nieżyjących znajomych z ziemi po wejściu duszy do nieba ma na celu ułatwienie im przejścia na drugą stronę. Najczęściej spotykają innych, którzy wcześniej byli dla nich ważni.
• Przewodnicy duchowi kontynuują swoją ochronną rolę w niebie.
• Komunikacja w niebie odbywa się za pomocą telepatii.
• Prywatna forma kontaktu między duchami istnieje poprzez dotyk.
• Dusze, które nie były w stanie odsunąć ludzkiej skłonności do wyrządzenia krzywdy innym, wejdą w odosobnienie po wejściu do świata duchów i pozostaną w nim przez dłuższy czas.
• Każdy przechodzi przez przegląd życia, najpierw z przewodnikami duchowymi, a następnie z Radą Starszych.
• Dusze podróżują do pierwotnego miejsca przeznaczenia w niebie przez duży obszar ich rozwoju.
• Dusze przechodzą do swojej gromady, składającej się z małych grup energii duszy, które wyglądają jak gromada przezroczystych bąbelków lub półprzezroczystych żarówek. Zawierają byty, które często dzieliły przeszłe życia z przybywającym duchem.
• Lokowanie w grupie zależy od poziomu duszy.
• Grupy drugorzędne mają pewien kontakt z grupą podstawową.
• Dusze żyjące w grupie mają możliwość socjalizacji i podróży.
• Po utworzeniu grupy dusz, nie dodaje się do niej nowych członków.
• Dusze są zgrupowane z innymi o podobnych cechach.
• Na wyższych poziomach ewolucji duszy zachodzi większa niezależność od działań grupowych.
• Światła Ducha pokazują kolor, który koreluje ze stanem duchowej ewolucji.
• Świat duchów przypomina jedną wielką szkołę z mnóstwem klas pod kierunkiem dusz-nauczycieli, którzy monitorują postępy.
• Wszystkie dusze mają osobistego przewodnika, który może być z nimi przez tysiące lat i wiele żyć.
• Większość współczesnych dusz jest na wczesnym etapie rozwoju.
• Duchy mogą doświadczać jednocześnie dwóch żyć na ziemi.
• Uśpiona część naszej duszy pozostaje w niebie podczas wcieleń.
• Dusze uczą się technik tworzenia przedmiotów fizycznych za pomocą myśli, zaczynając od prostych zadań.
• Dusze wcielają się w światach innych niż Ziemia.
• Ewolucja dusz może trwać daleko poza poziom, na którym ma miejsce wcielenie.
• Dusze nie muszą się odradzać, ale przewodnicy duchowi wywierają na nie znaczną presję, gdy uważają, że już nadszedł na to czas.
• Dusze udają się do miejsca wyboru życia, aby zbadać życie, które mają prowadzić.
• Duchy mają tendencję do reinkarnacji na tym samym obszarze geograficznym, na którym znajdowały się w poprzednich wcieleniach.
• Wysiłek wymagany do przezwyciężenia niepełnosprawności fizycznej przyspiesza ewolucję duchową.
• Dusze uczą się przed nowym wcieleniem rozpoznawania przyszłych ziemskich znaków od innych dusz, które mogą spotkać na ziemi, z którymi były blisko w świecie duchów.
• Dusze opuszczają niebo, aby wejść do ciała niemowlęcia tunelem.
• Fizyczny szok porodowy jest większy niż szok śmierci.
• Dusze mogą przybyć do ciała niemowlęcia w dowolnym momencie przed urodzeniem, w jego trakcie lub nieznacznie po nim.

Połączenie ze źródłem

Dlaczego więc dusze wędrują?

Michael Newton podkreśla, że dzięki badaniom odkrył, że:

[…] myśli o świecie duchowym dotyczą prawd uniwersalnych wśród dusz ludzi żyjących na Ziemi. To właśnie spostrzeżenia tak wielu rozmaitych ludzi przekonały mnie, że ich twierdzenia są wiarygodne.

[…] zbieżność ich relacji wraz ze świadomością tego, co robię w mojej pracy z hipnozą, kontynuowanie jej oraz jednoczesne prowadzenie własnych badań, ostatecznie doprowadziło mnie do punktu, w którym mogę dziś śmiało powiedzieć, że wierzę w moc wyższą ode mnie – w źródło wszelkiego życia oraz inteligencji.

Sednem całej tej koncepcji reinkarnacji jest zmierzanie do osiągnięcia stanu doskonałości. Do ponownego połączenia się z tym źródłem, z którego pochodzimy.

Czy tak jest rzeczywiście?

Oczywiście nigdy nie możemy być tego pewni, dopóki sami tego nie przeżyjemy, ale temat przeszłych żyć i życia po śmierci jest naprawdę fascynujący i warty jego odkrywania.

→ Sięgnij po więcej → „Wędrówka dusz” M. Newton

⇒ Czytaj także: REINKARNACJA – WĘDRÓWKA NASZYCH DUSZ

♦ Twoje wsparcie rozwoju portalu ⇒ KLIK

♦ Współpraca reklamowa ⇒ kontakt@odkrywamyzakryte.com

♦ Ujawnij światu swą działalność, produkty itd. – dodaj swoje ogłoszenie ⇒ KLIK

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.

https://www.youtube.com/watch?v=V135EkCgCes