Sufizm jest czymś o wiele więcej niż tylko praktyką ekstatycznie tańczących derwiszy. Tę uniwersalną duchowość możemy przyrównać do mistycznej drogi ku zjednoczeniu z Absolutem. Nadrzędnym celem staje się więc poznanie, oświecenie i osiągnięcie pełni świadomości.

Czym jest sufizm?

Sufizm to po prostu ćwiczenia duchowe, u których podstaw znajduje się recytacja świętych tekstów, pielęgnowanie w sobie tęsknoty/pragnienia bezpośredniego spotkania z Absolutem oraz medytacja.

Ten mistyczny nurt – podobnie zresztą jak cała duchowość – oparta jest na działaniu.

A zatem na próżno tutaj szukać wielotomowych podręczników do samodoskonalenia.

Jedyną możliwością zgłębiania tego zagadnienia jest wytrwała praktyka oparta na wielowiekowym doświadczeniu sufich.

Idea

Sufizm uniwersalny powiązany jest z postacią Hazrata Inyata Khana.

Ten hinduski mistyk, podróżował po świecie w poszukiwaniu swojego duchowego przewodnika.

W czasie drogi spotykał się z przedstawicielami różnych religii i systemów duchowych.

Dużo czasu spędzał wśród joginów i derwiszy.

Dzięki poznaniu Hazrata Abu Hashima Madania – założyciela zakonu Chisti, przeszedł kurs czterech szkół sufickich.

Nabytą wiedzę postanowił następnie rozpowszechnić w świecie zachodnim, podkreślając uniwersalny charakter duchowości sufickiej.

Z tych też powodów odrzucił on wszelki dogmatyzm oraz schematyczność, a w zamian docenił indywidualne poszukiwania człowieka.

Założyciel Międzynarodowego Zakonu Sufi uważał, że sufizm praktykować można bez względu na przynależność religijną.

Celem praktyk duchowych pozostaje przywrócenie harmonii pomiędzy światem wewnętrznym a zewnętrznym człowieka.

Odkrycie prawdziwego „ja” dokonuje się poprzez skupienie na tym, co ukryte głęboko wewnątrz nas.

Dlatego też niektórzy znawcy tematu klasyfikują sufizm, jako jedną z odmian buddyzmu, wedanty lub nawet jogi.

Jedną z naczelnych myśli pozostaje przekonanie, iż człowiek każdego dnia doznaje mniejszego lub rodzaju cierpienia (fizycznego oraz psychicznego).

W ten sposób zostaje zaburzona wspomniana wcześniej harmonia.

Niejako naturalnie, każda istota doznająca krzywdy pragnie usunąć źródło cierpienia.

Drogą ku temu pozostaje medytacja.

Praktyka

W sufizmie uniwersalnym istnieje cała gama różnorodnych praktyk medytacyjnych, których stosowanie ma doprowadzić człowieka do otwarcia umysłu i osiągnięcia jedności z całym światem.

Jednymi z nich są:

⇔ medytacja połączona z wypowiadaniem na głos odpowiednich tekstów;
⇔ medytacja z powtarzaną w myślach frazą słowną, która jest zsynchronizowana z oddechem;
⇔ medytacja, w której oddech połączony jest z przyjmowaniem poszczególnych pozycji ciała;
⇔ ćwiczenia oparte na samym oddechu lub pracy ze zmysłami.

Niektóre tradycje zalecają ruch skupiony wyłącznie na odpowiednich skrętach tułowia, a inne zachęcają do medytacji chodzonych.

Wypowiadane słowa, to oczywiście mantry.

Ich powtarzanie aktywizuje energię człowieka oraz oczyszcza go z tzw. splamień.

Wiele osób traktuje sufizm, jako esencję duchową wszystkich religii.

Powodem takiego myślenia jest zarówno cel związany z samopoznaniem człowieka, jak i występującą w różnych wyznaniach forma medytacji.

Niemniej duchowość ta wymaga bardzo dużo cierpliwości i samozaparcia.

Osoba idąca drogą sufizmu musi wciąż obserwować samego siebie – własne emocje, zachowania, postawy wobec świata oraz drugiego człowieka.

Rozpoznawanie ograniczeń powinno iść w parze z odkrywaniem własnego wewnętrznego potencjału i realizowanie go na co dzień.

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.

https://www.youtube.com/watch?v=HPNEaYqn5XY

https://www.youtube.com/watch?v=Ix3yMWjjA0w