Srebro koloidalne – czym jest? Jakie są jego rodzaje? Czy jedno z nich jest lepsze, a drugie gorsze? A może któreś jest groźne dla zdrowia? Dziś pod lupę bierzemy srebro koloidalne i obalamy wszelkie mity na jego temat.

SREBRO KOLOIDALNE JONOWE to inaczej elektro-koloid – są to dodatnio naładowane cząsteczki Ag, uwolnione ze srebra metalicznego za pomocą energii elektrycznej niskiego napięcia.

SREBRO KOLOIDALNE METALICZNE (NIEJONOWE) – nagie cząstki metalu srebra bez ładunku dodatniego, wytwarzane najczęściej w procesie ablacji laserowej.

Rodzaje sreber koloidalnych

Rozróżniamy dwa rodzaje sreber koloidalnych: jonowe (w formie elektro-koloidu) i niejonowe (metaliczne).

Oznaczenie „nano” odnosi się tylko do wielkości cząsteczek srebra koloidalnego, a nie do jego rodzaju.

Roman Nowak, już dawno rozprawił się w swoich opracowaniach na temat srebra koloidalnego z tezą, iż metaliczne jest lepsze od jonowego.

Srebro jonowe było nr jeden od ponad 100 lat, stosowane było również srebro metaliczne.

W latach 90. pojawiły się firmy i witryny internetowe, które zaczęły twierdzić, że tylko ich „prawdziwe koloidy” (srebro metaliczne) jest skuteczne wobec patogenów i że srebro jonowe NAGLE jest w zasadzie bezużyteczne.

Niestety do tej pory takie witryny, czy artykuły rosną jak grzyby po deszczu, wprowadzając w błąd ogół społeczeństwa, w celu zajęcia popytu na srebro koloidalne dla siebie.

Doszło nawet do tego, że twierdzą już, że nie tylko jonowe jest bezużyteczne, ale też niebezpieczne!

Nic dziwnego, że nadal ludzie mają mętlik w głowie, bo informacji głównie marketingowych jest cała masa.

Srebro pod lupą

Zanim człowiek zacznie w nie wierzyć, warto zapoznać się z literaturą dostępną na ten temat.

Oczywiście nazwa: JONOWE jest myląca.

Każdemu, kto miał chemię, kojarzy się to z roztworem, gdzie sole srebra ulegają dysocjacji na jony.

Czyste srebro koloidalne wytwarzane na drodze elektrolizy na najczystszej wodzie 0ppm oraz ze srebra o próbie 999.

Nie zawiera takich szkodliwych soli.

W tym przypadku nazwa jonowe odnosi się tylko i wyłącznie do tego, że w produkcie znajduje się większość frakcji Ag+ (kation-jon o ładunku dodatnim).

Oprócz tego jest też w koloidzie, jak literatura podaje, frakcja metaliczna w ilości 10-25%.

Najważniejsza dla nas informacja jest taka, że JONY SREBRA (Ag+) są skuteczne i mają właściwości przeciwko patogenom!!

Wszyscy renomowani eksperci są zgodni, że tylko jony srebra mają działanie przeciw patogenom, a srebro metaliczne jest bezużyteczne, do momentu, gdy przekształci się pod wpływem płynów ustrojowych lub wysoko natlenionych komórek w JONY srebra.

Alan B. Lansdown w opracowaniu pt.:

Silver n Healthcare:Its Antimikrobial Efficacy and Safety In Use pisze:

[…] srebro metaliczne jest obojętne wobec tkanek ludzkich, ale jonizuje się w obecności wilgoci, płynów ustrojowych, wydzieliny i uwalnia biologicznie aktywne jony srebra.

W 2012 roku eksperci Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska Uniwersytetu Rice w Houston przeprowadzili badania, z których jasno wynika, że to jony srebra są aktywne biologicznie i wykazują działanie antybakteryjne.

Nie ma zatem wątpliwości, że to jon zabija bakterie, a frakcja metaliczna musi przejść w formę jonową, aby mieć takie właściwości.

Więc każde srebro metaliczne tak hucznie nazywane jako bezpieczniejsze od „jonowego” pod wpływem natlenienia (co dzieje się w naszym organizmie) też przechodzi w formę jonową!!

Straszenie srebrzycą

A teraz straszenie srebrzycą.

Słynny smerf, Paul Karson, dostał swój piękny kolor od srebra, bo opijał się sporą ilością srebra koloidalnego robionego na wodzie kranowej (a więc zapewne o czystości, a raczej jej braku: 250 – 300 ppm).

Takie srebro, robione według ówczesnej wiedzy, czyli bez zadbania o ograniczenia prądu elektrolizy skutkowało tym, że miał on do czynienia z:

1. głównie solami srebra,
2. wielkocząsteczkowym charakterem tych sol,
3. dużym ppm produkt.

Zmienił więc kolor głównie twarzy (dodatkowo pryskał sobie twarz tym koloidem).

Wrogowie elektro-koloidu zapominają jednak poinformować nas, że badania na metale ciężkie nie wykazały niczego niepokojącego.

I że po pewnym czasie Karson z sukcesem zaczął tracić ten kolor twarzy.

I że wyleczył parę poważnych dolegliwości (artretyzm, dermatoza, refluks, zatoki).

A tak o srebrze pisze dr Wojciech Gziut w swojej książce pt. Srebro koloidalne naturalny antybiotyk:

Dlaczego srebro koloidalne nie powoduje reakcji alergicznych i jest bezpieczne?

Nie ma doniesień o alergicznych reakcjach spowodowanych srebrem koloidalnym w okresie, kiedy jest ono używane jako środek leczniczy.

Wynika to z tego, że srebro koloidalne ma tylko wpływ na szybkość i sprawność reakcji metabolizmu tlenu (oddychania) w komórkach patogenów.

Srebro koloidalne nie wchodzi w reakcje biochemiczne w organizmie. Kiedy zażywamy zbyt dużo srebra koloidalnego, spotykamy się tylko z Argyrią – co oznacza pojawianie się szaroniebieskich cieni na paznokciach i skórze.

Organizm po prostu gromadzi (odkłada) nadwyżkę srebra w tkankach i kolagenie, który jest głównym składnikiem paznokci.

Ta sytuacja nie przynosi innych efektów ubocznych, ale powinniśmy wtedy zmniejszyć dawkę zażywanego koloidalnego srebra lub przerwać na krótki moment jego zażywanie.

Zatem srebro jonowe ma specyficzne właściwości, które sprowadzają się m.in. do łatwego wchodzenia w reakcje chemiczne oraz nabycia cech tzw. bioprzyswajalności.

Tylko zjonizowana forma srebra ma właściwości bakterio, grzybo- i wirusobójcze.

Forma ta powstaje, gdy atomy srebra stracą jeden elektron i stają się dodatnio naładowanymi cząsteczkami Ag+.

Dr Becker już w latach 1980 napisał:

Nasze wstępne obserwacje okazały się prawdą. Srebro z ładunkiem dodatnim zabija lub unieszkodliwia każdy typ bakterii. – z ładunkiem dodatnim, czyli właśnie JONOWE.

Nawet w Wikipedii znajdziemy stwierdzenie: ustalono, że antybakteryjne działanie srebra opiera się na jonach tego pierwiastka.

Szczegółowe porównanie

Szczegółowego porównania srebra koloidalnego (SK) metalicznego i jonowego dokonał zespół dr. Robertsa, na szczepach bakterii gronkowca.

Wyniki tych badań jednoznacznie stwierdzają, że:

1. bez dodatku kwasu solnego (mamy go w żołądku) koloid jonowy jest co najmniej 100 razy mocniejszy od koloidu metalicznego;
2. dodawanie kwasu solnego prawie nie ogranicza właściwości bakteriobójczych koloidu jonowego;
3. skuteczność SK metalicznego drastycznie maleje, kiedy użyjemy go bez dodatku SK jonowego;
4. skuteczność SK JONOWEGO jest tysiąc razy wyższa niż SK metalicznego, gdy do obu rodzajów dodamy kwasu solnego.

Zdrowy antybiotyk

Srebro, oprócz tego, że jest metalem szlachetnym, jest również pierwiastkiem śladowym niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania całego organizmu.

Działanie śladowych ilości srebra ma naturę zarówno profilaktyczną, jak i też ochronną. Pomaga wzmocnić system immunologiczny.

Ponieważ gleba została wyjałowiona przez intensywną gospodarkę rolną i nawozy chemiczne, nasza żywność praktycznie nie zawiera srebra w charakterze pierwiastka śladowego.

Jeśli w organizmie nastąpi niedobór srebra, następuje uszkodzenie systemu immunologicznego.

Koloidalne srebro jest to bezpieczny sposób, w jaki można dodatkowo pozyskać srebro.

Jest ono bioprzyswajalne, co sprawia, że wnika bezpośrednio do tkanek.

Minerały, a szczególnie pierwiastki śladowe, są dla organizmu ważniejsze niż witaminy, ponieważ bez ich obecności witaminy nie mogą być wykorzystane.

Minerały koloidalne są wchłaniane w ok. 98%.

W internecie opisany jest gentleman, który podjął się wypróbowania na sobie stosowania większych dawek srebra koloidalnego.

Dr nauk techn. Roger Altman przez szereg miesięcy przyjmował 2,34 mg srebra dziennie, a więc około dwa razy więcej niż dawka krytyczna wg. U.S. EPA.

Przez okres ten, dr Altman starannie monitorował zarówno ilość przyjmowanego, jak i … wydalanego srebra (także z potem, włosami, paznokciami).

Okazało się, iż wydalał on więcej srebra, niż przyjmował w koloidzie, a tłumaczymy to srebrem śladowym zawartym w żywności.

W 100 dni po zaprzestaniu przyjmowania srebra koloidalnego jego organizm pozbył się praktycznie całości srebra przyjętego w koloidzie.

Eksperyment dowiódł, iż w jego przypadku można było systematycznie, codziennie, przez okres miesięcy(!), bez najmniejszej szkody dla organizmu przyjmować 460 ml, a więc niemal pół litra srebra koloidalnego o stężeniu 5 ppm (czy też niemal szklankę o stężeniu 10 ppm).

Oczywiście, należy do sprawy podejść rozsądnie, niektórzy ludzie mogą mieć słabszy system wydalniczy, więc miesiące czy też takie ilości mogłyby tu być przesadą.

Nie mniej, warto wziąć pod uwagę ten eksperyment, aby zdać sobie sprawę, że naprawdę można znacznie zwiększyć dawkę spożywanego koloidu w razie choroby.

Podsumowanie

Srebro jest aktywne biologicznie tylko i wyłącznie w postaci jonowej, srebro metaliczne działa, ale tylko dlatego, że pod wpływem płynów ustrojowych, czy wysoko natlenionych komórek zmienia się w postać jonową.

Zarówno srebro jonowe, jak i metaliczne wchodzi w reakcje z kwasem solnym, jednak srebro jonowe w tych warunkach zachowuje znacznie większą skuteczność.

Organizm ludzki ma wbudowany mechanizm eskortowania jonów srebra przez trudne środowisko, jakim jest kwas żołądkowy, by odprowadzić je bezpiecznie do krwi, narządów i komórek ciała.

Wszystkie minerały metaliczne muszą przekształcić się w formę jonową, by spełniały swoje naturalne funkcje.

Rośliny absorbują metale, po czym przekształcają je w formę jonową.

→ Sprawdzony produkt https://alegra24.pl/produkty/5-nano-srebro-koloidalne-1l.html

⇒ Czytaj także: TERAZ ANTYBIOTYK, POTEM SCHIZOFRENIA – DLACZEGO ANTYBIOTYKI SZKODZĄ DZIECIOM?

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką oznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.

P.S. Informacje przedstawione w artykule nie są pisane przez lekarza. Mają charakter informacyjny i nie stanowią fachowej porady medycznej. Wszelkie rady, które są na mojej stronie, stosujesz wyłącznie na własną odpowiedzialność.