Lunula to jeden z najczęściej spotykanych na naszych ziemiach dawny amulet. Noszona na szyi półksiężycowa zawieszka była typową ozdobą słowiańskich kobiet. Jej symboliki upatrywano w metafizycznym i dosłownym wymiarze płodności oraz w kwintesencji prawdziwej kobiecości.

Półksiężycowa zawieszka

Lunula przedstawiała półksiężyc, symbol magicznej nocy oraz nieodłączny element natury.

Była wykonywana najczęściej z metali szlachetnych (głównie ze srebra), często zdobiona granulacją i filigranem oraz w bogatszej wersji również wysadzana kamieniami.

Stanowiła jeden z najważniejszych amuletów słowiańskich kobiet, które wieszały ją na szyi pośród szklanych paciorków.

To właśnie dla Słowianek pomimo symbolicznego półksiężyca, lunula była symbolem pełni  w jej o wiele głębszym znaczeniu.

Lunula jako symbol kobiecości

Lunula noszona przez panny i mężatki stanowiła dla nich symbol prawdziwej, pełnej kobiecości, dlatego też do dziś amulet ten kojarzony jest z kobiecą mocą.

Tego rodzaju symbole znajdywano w grobach kobiet nawet sprzed kilkunastu wieków, więc można przypuszczać, że pełnił on funkcję amuletu chroniącego lub uwypuklającego kobiecość.

Właścicielka, która nosiła na szyi lunulę, była otoczona opieką i energią Matki Ziemi, która obdarzała ją opieką i boską przychylnością.

Lunula dla mężatek była wyrazem czci oddawanej bóstwom – opiekunom małżeństw.

Była także związana z pełnią kobiecości w jej seksualnym wymiarze, czyli symbolem płodności i rozrodu.

To właśnie lunula miała pomóc kobietom uważanym za mało kobiece i niespełnione jako matki zyskać moc pełnej kobiecości i wydać na świat upragnione potomstwo.

Dziś w przenośnym znaczeniu wymiar pełni kobiecości wyznaczany lunulą oznacza także płodność w kreatywności, tworzeniu, wykorzystaniu swojego potencjału i intuicji, chęci tworzenia oraz realizowania swoich marzeń i pragnień.

Złota lunula z Bielan Wrocławskich

Jednym z najstarszych i najlepiej zachowanych przykładów lunuli odkrytych na polskich ziemiach jest złota zawieszka znaleziona na początku stycznia 2014 roku na polu w okolicy Bielan Wrocławskich przez mieszkańca Sobótki.

Dziś znajduje się ona w zbiorach Muzeum Archeologicznego we Wrocławiu.

Ozdoba wykonana jest ze złotej blachy, ma ok. 3 cm długości, zdobiona jest granulacją i filigranem, a w jej w centralnej części prawdopodobnie był umieszczony ozdobny kamień.

Naukowcy ustalili, że pochodzi z okresu rzymskiego i należała najprawdopodobniej do kobiety z arystokratycznej rodziny.

Jak widać, lunula, będąc symbolem manifestującym kobiecość w pełnej krasie, była ozdobą noszoną przez tysiące lat przez kobiety w różnych kulturach.

Dlatego też nie dziwi fakt, że i dziś półksiężyc jest chętnie wykorzystywanym motywem w kobiecej biżuterii.

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.