LUCERNA I JEJ NIEDOCENIANE WŁAŚCIWOŚCI ZDROWOTNE
Lucerna staje się coraz bardziej popularna nie tylko poprzez to, że można ją spotkać na polu, ale również coraz częściej jest wykorzystywana, jako dodatek do różnych potraw. Jakie właściwości ma lucerna? Co znajduje się w jej składzie? Dlaczego coraz częściej jest wykorzystywana w kuchni?
Trochę faktów
Zgodnie z podaniami chińskimi, a także arabskimi lucerna należy do najstarszych roślin uprawnych, ale jej pochodzenie nie jest dokładnie znane.
Jedynie na pewno wiadomo, że była uprawiana 2500 lat temu na terenie ówczesnej Persji.
Dzięki Arabom miała dotrzeć do południowej i zachodniej Europy, a tam uprawiano ją na paszę zieloną, siano, ale też, jako pokarm dla nędzarzy.
Jednak możliwe jest również to, że swój początek miała w Mongolii, skąd przez Azję Środkową i Azję Mniejsza przywędrowała do rejonu śródziemnomorskiego.
Następnie dzięki Arabom dotarła na Półwysep Iberyjski.
Nie jest znana dokładna data dotarcia lucerny do Polski, a był to XVI albo XVII wiek.
Jej angielska nazwa „alfalfa” związana jest z arabskim zwrotem „al-fac-facah”, co w jego dosłownym tłumaczeniu oznacza „ojciec wszystkich produktów spożywczych”.
Jak wygląda lucerna?
Lucerna przypomina trochę koniczynę, chociaż osiąga wysokość do 1 metra, a jej liście składają się z trzech małych listków, które są połączone przylistkami przyrośniętymi do ogonka.
Natomiast kwiaty lucerny wyrastają z kątów liści w formie wielokwiatowych główek o wielkości około 2 – 3 cm.
Jeśli chodzi o ich kolor, to różni się on w zależności od gatunku i odmiany, ale najczęściej są to kwiaty żółte, różowe lub purpurowe.
Kiedy roślina zostanie zapylona, to kwiaty przekształcają się w owoce w postaci skręconych lub prostych strąków, a w nich znajdują się niewielkie nerkowate nasiona.
Jakie korzyści wynikają z uprawy lucerny?
Roślina ta jest uprawiana, jako uprawa przedplonowa, ponieważ wzbogaca glebę w cenne substancje odżywcze, a przeważnie azot, ale również w substancje organiczne, a do tego poprawia strukturę podłoża.
Poza tym sprzyja przemieszczaniu się substancji odżywczych z głębszych warstw gleby do płytszych.
Do tego korzenie lucerny wydzielają substancje, które rozpuszczają związki ciężko rozpuszczalne w glebie, a to pozwala na lepsze wykorzystywanie składników pokarmowych, które znajdują się w podłożu.
Lucerna to także masa zielona, która jest bogata w składniki odżywcze, a dzięki temu jest wykorzystywana, jako pasza dla zwierząt hodowlanych.
Poza tym kwiaty tej rośliny są miododajne, a dzięki temu pszczoły chętnie na nich siadają.
Jakie ma właściwości lecznicze lucerna siewna?
Tradycyjna medycyna chińska korzystała z liści lucerny, aby pobudzić apetyty i leczyć wrzody.
Poza tym znana była, jako roślina łagodząca stany zapalne stawów, a rdzenni Amerykanie wykorzystywali ją do walki ze szkorbutem.
Okłady z lucerny stanowiły środek na ukąszenia owadów.
W Polsce lucerna, jako zioło jest trochę pomijana, ale też doceniana jest w wielu zakątkach świata.
W składzie lucerny można znaleźć wiele cennych związków chemicznych oraz witamin.
W lucernie znajdują się białka, aminokwasy, związki mineralne, czyli żelazo, potas, mangan, cynk, wapń, magnez, fosfor, a także witaminy, takie jak: K, A, C, E oraz witaminy z grupy B, oraz luteina, garbniki, kwasy organiczne, saponiny, flawonoidy, a także chlorofil.
W związku z tym preparaty, które w swoim składzie mają lucernę siewną, mają działanie wzmacniające oraz oczyszczające organizm, a do tego wspomagają pracę układu immunologicznego.
Poza tym poprawiają przemianę materii, łagodzą stany zapalne błon śluzowych jamy ustnej oraz gardła, a także działają moczopędnie, wspomagają leczenie niestrawności oraz innych chorób układu pokarmowego.
Takie preparaty pomagają obniżyć poziom złego cholesterolu we krwi, ale tez wpływają odżywczo na skórę, spowalniają procesy starzenia się, a także mają zastosowanie w leczeniu anemii i cukrzycy.
Lucerna ma też duże działanie przeciwbakteryjne oraz przeciwgrzybiczne, które są wykorzystywane w leczeniu zakażeń skóry.
W lucernie znajdują się duże ilości chlorofilu, który jest fitozwiązkiem, a jego działanie zapobiega powstawaniu nowotworów, a także wspomaga ich leczenie, a przeważnie pomaga przy nowotworach układu pokarmowego, czyli odbytu, okrężnicy, jelita oraz przełyku.
Poza tym chlorofil pomaga w leczeniu zgagi, wrzodów żołądka, ale także poprawia apetyt, a do tego oczyszcza wątrobę, likwiduje owrzodzenia oraz neutralizuje przykry zapach z ust.
Dzięki chlorofilowi można również uzupełnić niedobór witaminy B12, ale też zapobiec rozwojowi bakterii gnilnych i odbudować florę bakteryjną.
Lucerna to także źródło kilku białek, takich jak: l-lizyna, l-arginina, kwas asparaginowy oraz kwas glutaminowy.
Poza tym jest w niej także aminokwas l-kanawanina.
Zawartość saponin w lucernie sprawia, że zapobiegają one rozwojowi drożdżaków w organizmie.
W lucernie zdrowe są kwiaty, liście oraz łodygi.
Na przykład w samych liściach lucerny oraz w jej łodygach znajduje się ponad dwadzieścia flawonoidów.
Dzięki temu organizm otrzymuje odpowiednią ilość przeciwutleniaczy, które są odpowiedzialne za powstrzymywanie rozwoju wolnych rodników, które są m.in. przyczyną powstawania nowotworów.
Zawiera również izoflawony o działaniu estrogennym i z tego względu coraz częściej wykorzystywana jest w łagodzeniu uciążliwych objawów, które związane są z okresem przekwitania, a także zespołem napięcia przedmiesiączkowego.
Lucerna ma świetne właściwości lecznicze i łagodzące przy następujących dolegliwościach: alkoholizm, alergia, anemia, zatrucia, problemy z apetytem, zapalenie stawów, cukrzyca, krwotoki, wrzody trawienne, zmęczenie umysłowe i fizyczne, gorączka, przewlekłe zapalenie wyrostka, żółtaczka, choroby nerek, wysokie ciśnienie krwi, laktacja, zaburzenia jelitowe oraz nudności, zaburzenia przysadki oraz zaburzenia układu moczowego.
Przeciwwskazania do stosowania preparatów na bazie lucerny
Takich preparatów nie powinny stosować osoby, które zażywają leki mające zmniejszyć krzepliwość krwi, ponieważ lucerna w zielu zawiera dużą ilość witaminy K.
Bardzo ważne znaczenie ma przyjmowanie lucerny z przerwami.
Najlepszym rozwiązaniem jest stosowanie lucerny przez 2 lub 3 miesiące, po których robi się przerwę.
Jest to bardzo istotne, ponieważ lucerna zawiera wiele witamin, które rozpuszczają się w tłuszczach, a to może wpłynąć na nadmierne kumulowanie się tych witamin.
Jakie ma wymagania lucerna podczas uprawy?
Uprawna lucerny nie jest trudna, chociaż jest to roślina bardzo wymagająca.
Na pewno lubi stanowiska słoneczne, ciepłe i osłonięte od wiatru, a do tego lubi gleby żyzne, próchnicze, przewiewne oraz głęboko uprawiane gleby o zasadowym odczynie pH.
Natomiast nie lubi gleby kwaśnej, suchej i piaszczystej, ale też ciężkiej, podmokłej i ubogiej w substancje odżywcze.
Najlepszym miejscem dla lucerny są tereny po warzywach okopowych, np. ziemniaki, które były nawożone obornikiem.
Lucerna w miarę jest odporna na niskie temperatury, ale możliwe jest jej przemarznięcie w mroźne i bezśnieżne zimy.
Stosowanie lucerny
Warto włączyć lucernę do swojej codziennej diety.
Ma słodko – gorzki, ziemisty im nieco orzeźwiający smak, a dzięki temu można ją stosować nie tylko w formie naparów, ale też, jako dodatek do sałatek, zup lub zapiekanek.
Poza tym na rynku dostępne są różne suplementy diety, które w swoim składzie mają lucernę.
⇒ Czytaj także: POLSKI SŁONECZNIK – POLAKU, LECZ SIĘ SAM!
*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.
P.S. Informacje przedstawione w artykule nie są pisane przez lekarza. Nie są one fachową opinią, ani poradą medyczną. Nie mogą zastąpić opinii i wiedzy pracownika służby zdrowia, np. lekarza. Wszelkie rady, które są na mojej stronie stosujesz wyłącznie na własną odpowiedzialność.
