❤️Miłość udaje się, jeśli w związku istnieje równowaga między dawaniem i braniem. A wiec jeśli ten, kto daje, również bierze, a ten, kto bierze, także daje. Potrzeba wyrównania jest podstawową potrzebą. Można ją porównać z siłą grawitacji. Grawitacja działa wszędzie i tak działa wyrównanie w związkach. Kto daje, ma przewagę. Ponieważ dał, ma oczekiwania, które powiadają, że musi otrzymać. A ten, który bierze, czuje się wobec drugiego winny. Dopiero gdy sam także da, uwalnia się od tej winy.

Potrzeba wyrównania w dawaniu i braniu jest podstawą wszystkich relacji społecznych.

Tylko dlatego, że ona istnieje, dochodzi między ludźmi, którzy żyją razem, do wymiany.

Bez potrzeby wymiany nie ma także samej wymiany.

W związku kobiety i mężczyzny potrzeba wymiany jest związana z więzią i z miłością.

Ponieważ partner kocha, daje.

A ponieważ drugi również kocha, też daje, ale z przezorności daje trochę więcej.

Dzięki temu drugi też daje trochę więcej i tak wymiana się utrzymuje.

Jeśli oddaje się dokładnie tyle samo, związek się kończy, ponieważ wtedy oboje są kwita.

W żywym związku powstaje obrót w dawaniu i braniu.

Im wyższy obrót, tym głębsze wzajemne zadowolenie.

Wtedy każdy bardzo dobrze czuje się w związku.

Najwyższe dawanie manifestuje się w zdaniu:

„Taki, jaki jesteś, jesteś właściwy dla mnie”.

Potwierdzenie, że ktoś, jaki jest, jest najlepszym możliwym wydaniem samego siebie, daje w duszy głębokie zadowolenie.

Jednakże im większa wymiana, tym mniejsza wolność.

Albowiem więź rośnie przez wymianę, ale jeśli się jest usatysfakcjonowanym i wypełnionym, to nie potrzeba nic innego.

Są jednak ludzie, dla których ważniejsza jest wolność. Uciekają przed więzią pogłębianą przez wymianę i dlatego ograniczają ją.

Wtedy, co prawda, mało otrzymują, ale mają dużo wolności. Jednak ta wolność jest pusta.

W związkach jest też wymiana w złym.

Jeśli na przykład mężczyzna nie jest wierny żonie, a ona pozostanie niewinna, wtedy trudno o wyrównanie.

Jeśli zaś ona mężowi wyrządzi coś podobnego, wtedy wymiana w dobrym może się znów zacząć.

Jeżeli zdradzony partner boi się wyrównać w złym, tym samym niszczy związek.

Inny przykład.

Pewna kobieta zachodzi w ciążę, a mężczyzna nie chce jej uwierzyć, ze to jego dziecko.

To dla kobiety ciężka obraza i głęboka uraza.

Może mu powiedzieć:

To zranienie jest tak głębokie, że nie chcę cię już znać.

W tym przypadku jej niewinność byłaby tym, co dzieli.

Gdyby jednak powiedziała:

Poczekam.

Jeśli w przyszłości coś zawinię, to powiem mu:

Przypomnij sobie to, co było wtedy.

Ty jesteś mi też jeszcze coś winien.

Teraz jest po równo.

Bert Hellinger

Skuteczna pomoc psychologiczna kliknij TUTAJ