Dlaczego aluminium jest toksyczne dla zdrowia człowieka? Glin obficie występuje w środowisku i w związku z tym można go również znaleźć w żywności. Prawda jest taka, że stąd szybko trafia do organizmu ludzkiego i wiąże się z powstawaniem niekorzystnych skutków zdrowotnych. W jakiej żywności znajdziemy go najwięcej?

Wszechobecny glin

Glin (Al) jest trzecim (po tlenie i krzemie) najliczniej występującym pierwiastkiem

w skorupie ziemskiej.

Występuje naturalnie w środowisku, artykułach spożywczych i wodzie pitnej.

Jest również stosowany w:

• przetworzonej żywności;
• materiałach i artykułach, takich jak opakowania na żywność zawierające aluminium o folie aluminiowe;
• przybory kuchenne i blachy do pieczenia;
• produkty kosmetyczne (w tym antyperspiranty, kremy przeciwsłoneczne, pasty do zębów);
• szczepionki, leki (leki zobojętniające kwasy żołądkowe, środki antyseptyczne i ściągające).

Zawartość glinu w powietrzu związana jest z wietrzeniem glinokrzemianów obecnych w skałach i glebach, a jego średnia zawartość jest znacznie niższa na terenach wiejskich (50-500 ng/m3) niż w miastach, gdzie wynosi 100-5000 ng/m3.

Glin obecny jest także w roślinach, a jego głównym źródłem jest gleba oraz pyły atmosferyczne i opady deszczowe.

Stężenie toksycznych związków glinu w glebie zależy od jej rodzaju i waha się od 1 do ponad 25 proc.

Najbogatsze w glin są skały magmowe i gliny łupkowe (8 proc.), a także gleby z terenów górskich i podgórskich.

Największy wpływ na rolnictwo mają aktywne formy glinu (glin ruchomy), których zawartość w polskich glebach sięga 100 mg/kg gleby, podczas gdy jego szkodliwe działanie zaczyna się już znacznie poniżej tej wartości.

Dużo czy mało?

Zanim o samych źródłach spożywczych glinu i jego toksyczności, warto uświadomić sobie, jakie są uznane za bezpieczne dawki tego pierwiastka.

Otóż dopuszczalne tygodniowe spożycie ustalone przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) wynosi 7 mg/kg masy ciała/tydzień, co w przeliczeniu na dzień daje 1 mg glinu na 1 kg masy ciała dziennie u osoby dorosłej o wadze 60 kg.

U dzieci wartość ta wynosi maksymalnie 2,3 mg/kg masy ciała/tydzień.

Poziomy te zostały uznane za wartości zapobiegawcze i długoterminowe dla ogółu populacji.

Tymczasem szacuje się, że statystyczny Polak notorycznie ze swej diety dostarcza do organizmu glin, którego dzienne spożycie waha się w przedziale od 10 do 100 mg.

Aluminium w wodzie i żywności

Pomijając kosmetyki, szczepionki i leki, najpowszechniejszymi źródłami skąd dostarczamy glin do organizmu, jest woda i żywność.

5% całkowitego dziennego spożycia glinu przypisywanego osobie dorosłej pochodzi właśnie z wody.

Obecność aluminium w wodzie pitnej można przypisać zarówno nieoptymalnej technice oczyszczania, jak i nadmiernemu występowaniu glinu w glebie.

Bardzo dużymi stężeniami glinu mogą się odznaczać także rośliny, które później spożywamy.

Jego koncentracja i pobór z gleby wzrasta wraz z dojrzewaniem i starzeniem się roślin.

Przykładowo w ziarnach zbóż akumuluje się 10-140 ppm glinu, w pomidorach 20 ppm, warzywach liściastych 9-100 ppm, ale już w roślinach z gleb kwaśnych, np. herbacie lub ziołach – tymianku, majeranku i kminku te ilości są większe.

Liście herbaty gromadzą od 500 do nawet 20000 ppm glinu, z tym że występująca w nich forma glinu nie jest rozpuszczalna w wodzie i do wypijanego naparu przechodzą niewielkie ilości – od 2 do 6 mg/l.

Nie zmienia to jednak faktu, że liczne badania potwierdziły obecność glinu we wszystkich produktach spożywczy, ale w różnych – mniejszych bądź większych – ilościach.

I tak średnie stężenie glinu w typowych polskich produktach spożywczych wynosi:

• mleko krowie – 1,0 mg/kg;
• ogórki – 1,0 mg/kg;
• truskawki – 1,56 mg/kg;
• mięso drobiowe – 2,0 mg/kg;
• ser Edam – 2,50 mg/kg;
• mięso wołowe – 4,5 mg/kg;
• czarna porzeczka – 18 mg/kg.

Największą zawartość glinu odnotowuje się natomiast w tkankach twardych morskich organizmów (70-4500 ppm).

Związki glinu zawierają także niektóre dodatki do żywności – E173, E520, E521, E523, E541, E554, E555, E556 i E559.

Trujące naczynia

Dużym problemem dotyczącym przenikania glinu do żywności są naczynia, których używamy do gotowania potraw.

Najpopularniejsze naczynia wykonane z aluminium oraz folia aluminiowa w kontakcie z bardzo wysoką temperaturą, a także z kwaśnymi i słonymi produktami spożywczymi uwalniają szkodliwy glin.

Toksyczne związki zaczynają wówczas przenikać do pożywienia, a to, w jakich ilościach migrują, najlepiej pokazują analizy porównawcze.

Przykładowo stężenie glinu [mg/kg produktu] w surowej kapuście wynosi 0,13. Wartości te ulegają zmianie podczas gotowania w garnku stalowym – wzrost do 0,20 i garnku aluminiowym – wzrost aż do 36,1.

Podobnie jest z pomidorami – stężenie glinu bez gotowania 0,10 mg/kg produktu. Po ugotowaniu w garnku stalowym – 0,16, zaś w naczyniu aluminiowym – 75,1 mg/kg produktu.

Toksyczność aluminium

W przeciwieństwie do innych powszechnie występujących metali, takich jak żelazo, mangan i cynk, glin nie spełnia funkcji fizjologicznej w organizmie człowieka, a jego wpływ można określić jako toksyczny.

Istotne klinicznie działania neurotoksyczne aluminium zaobserwowano u pacjentów poddawanych dializom.

Maszyny dializujące  nie  eliminują  glinu  tak  skutecznie,  jak  nerki,  co  sprawia  kłopoty  chorym  nefrologicznie.

Pacjenci poddawani dializom wykazywali podwyższone stężenie glinu w osoczu i tkance mózgowej, co doprowadzało w konsekwencji do dezorientacji, upośledzenia pamięci, a na zaawansowanym etapie do demencji.

W porównaniu z innymi narządami usuwanie glinu z mózgu przebiega bardzo powoli, a samo aluminium wpływa na wiele procesów biologicznych w mózgu.

Istnieje duże prawdopodobieństwo, że glin jest również czynnikiem etiologicznym klasycznej choroby Alzheimera i choroby Parkinsona.

Uważa się, że narażenie na glin w tych chorobach może przyśpieszać ich rozwój.

Nadmierną ekspozycję na związki glinu wiąże się również z autyzmem, stwardnieniem zanikowym bocznym, zespołem przewlekłego zmęczenia i epilepsją.

Aluminium kumuluje się nie tylko w mózgu, ale i w pozostałych narządach naszego ciała – w nerkach, mózgu, płucach, kościach, wątrobie i tarczycy, wywierając szkodliwy wpływ na ich funkcjonowanie.

Z racji tego, że bierze udział w powstawaniu stresu oksydacyjnego w komórkach całego ciała, odpowiada za uszkodzenia DNA i tym samym za powstawanie nowotworów i szybsze starzenie się organizmu.

Jak widać glin, który może trafić do naszego organizmu poprzez produkty spożywcze i niewłaściwą ich obróbkę, nie pozostaje nam obojętny.

Odkładając i kumulując się w różnych częściach ciała, sieje spustoszenie i odbiera zdrowie.

Dlatego warto zwracać uwagę i sprawdzać, co jemy, skąd pochodzą kupowane produkty spożywcze i w jaki sposób je przygotowujemy do spożycia – to wszystko dla naszego zdrowia.

⇒ Źródło: J. Zuziak i M. Jakubowska: Glin w otoczeniu i jego wpływ na organizmy żywe

⇒ Czytaj także: FOLIA ALUMINIOWA – NISZCZYCIEL TWOJEGO MÓZGU!

⇒ Sięgnij po więcej → Wykryj szkodliwe substancje w owocach, warzywach i mięsie!

 WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.

P.S. Informacje przedstawione w artykule nie są pisane przez lekarza. Mają charakter informacyjny i nie stanowią fachowej porady medycznej. Wszelkie rady, które są na mojej stronie, stosujesz wyłącznie na własną odpowiedzialność.

https://www.youtube.com/watch?v=CL4bAtRuwhI