Arnika górska jako lecznicza roślina powszechnie znana była w medycynie ludowej. Dziś z powodzeniem jej cenne właściwości wykorzystuje się w fitoterapii i homeopatii. Preparaty z arniką w roli głównej to przede wszystkim pierwsza pomoc przy bólach mięśni spowodowanych wysiłkiem fizycznym, siniakach, stłuczeniach, drobnych urazach oraz ratunek dla cery naczynkowej.

Roślina pod ścisłą ochroną

Arnika pierwotnie pochodzi z górskich regionów Europy Środkowej.

W Polsce naturalnie rosnącą arnikę o żółto-pomarańczowych kwiatach można spotkać na terenach górskich – w Sudetach, Górach Świętokrzyskich i Bieszczadach Zachodnich oraz na Dolnym Śląsku, Pojezierzu Mazurskim i Wyżynie Małopolskiej.

Warto zaznaczyć, że roślina podlega ścisłej ochronie, dlatego nie wolno jej zrywać.

Surowiec farmaceutyczny i kosmetyczny, którym najczęściej jest kwiat, pochodzi w większości z kontrolowanych upraw.

Zbiór dziko rosnącej arniki górskiej możliwy jest tylko we Francji, zwykle w okresie od 1 czerwca do 20 lipca (w zależności od stopnia dojrzałości rośliny i pogody).

Przy sprzyjających warunkach zbieracze udają się na górskie łąki położone powyżej 800 metrów n.p.m w sześciu górskich regionach: Adreche, Alpy, Aveyron, Masyw Centralny, Pireneje oraz Wogezy.

Rodem ze średniowiecza

Arnika górska była świętą rośliną dla plemion germańskich, dla których była ona symbolem ochrony przed uderzeniami pioruna oraz gradobiciem.

Jednak o właściwościach leczniczych arniki górskiej (Arnica montana) po raz pierwszy pisała dopiero w średniowieczu święta Hildegarda z Bingen.

Ta średniowieczna zielarka zalecała wówczas wcierać wywar z tej rośliny w obolałe mięśnie i stawy, sińce, krwiaki i czyraki.

Dopiero w medycynie ludowej rozpowszechniono stosowanie arniki w celach leczniczych na szeroką skalę.

Traktowano ją jako roślinne lekarstwo na bóle różnego pochodzenia, środek dezynfekujący rany oraz antidotum na skręcenia, stłuczenia i inne drobne urazy.

Cenne właściwości lecznicze

Bogactwo zastosowań leczniczych arnika górska zawdzięcza składnikom aktywnym o szerokim spektrum działania.

Zaliczają się do nich laktony seskwiterpenowe, m.in. helenalina, liczne flawonoidy, olejki eteryczne, fitosterole, karotenoidy, garbniki i kwasy organiczne.

To dzięki nim arnika stosowana odpowiednio wewnętrznie lub zewnętrznie pomaga w:

• regulowaniu ciśnienia krwi i pracy serca;
• uszczelnianiu, wzmacnianiu i obkurczaniu drobnych naczyń krwionośnych tzw. pajączków;
• łagodzeniu powierzchownego zapalenia żył;
• zmniejszaniu krwiaków, obrzęków, siniaków powstałych w wyniku stłuczeń, zwichnięć, skręceń, złamań i drobnych urazów;
• bólach kręgosłupa, zwyrodnieniowych i reumatycznych;
• rozjaśnianiu i wzmacnianiu skóry;
• łagodzeniu zmian trądzikowych;
• dezynfekcji skóry wokół rany;
• przyspieszaniu gojenia się ran, owrzodzeń i czyraków;
• leczeniu krocza po porodzie.

 Arnikowe preparaty

Preparaty z arniką występują w postaci maści i żeli do powierzchownego stosowania oraz środków homeopatycznych i suszonego ziela lub kwiatu do przygotowywania np. naparów.

Warto pamiętać, że wszelkich produktów do zewnętrznego smarowania z arniką nie wolno stosować bezpośrednio na otwarte rany, oparzenia i ostre stany zapalne skóry.

Wewnętrznie arnikę najlepiej spożywać w formie naparu przygotowanego z 1 łyżeczki suszonych kwiatów zalanych 200 ml wrzącej wody.

Napar parzymy pod przykryciem przez 20 minut, a następnie przefiltrowujemy i powoli wypijamy.

Chłodny napar można także stosować do płukania bolącego gardła lub wykonywania przeciwbólowych i łagodzących obrzęki okładów.

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.

P.S. Informacje przedstawione w artykule nie są pisane przez lekarza. Nie są one fachową opinią, ani poradą medyczną. Nie mogą zastąpić opinii i wiedzy pracownika służby zdrowia, np. lekarza. Wszelkie rady, które są na mojej stronie stosujesz wyłącznie na własną odpowiedzialność.

https://www.youtube.com/watch?v=4Fm9w4THAM4