RYCZĄCA KROWA – NIEMIECKA BROŃ, KTÓRA TŁUMIŁA POWSTANIE WARSZAWSKIE
Rycząca krowa albo szafa – tak określano Nebelwerfer, czyli jedną z najokrutniejszych broni, która została zastosowana przez Niemców podczas tłumienia powstania warszawskiego. Określano ją mianem „ryczącej krowy”, gdyż wydawała charakterystyczny gwizd/ryk. Skutki użycia tej broni były okropne…
Czym była broń Nebelwerfer?
Nebelwerfer z języka niemieckiego oznacza „miotacz mgły”.
To niemiecka broń z okresu II wojny światowej, a były to wieloprowadnicowe wyrzutnie rakietowe.
Taką broń wykorzystywali Niemcy podczas powstania warszawskiego, a wtedy określano ją jako szafa albo krowa z uwagi na charakterystyczny dźwięk, który było słychać, gdy odpalano salwę pocisków.
Niemcy wykorzystywali tę broń, aby przeprowadzić szybki i zmasowany atak, który miał zaskoczyć wroga.
Niemcy w odniesieniu do tej broni używali nieoficjalnej nazwy „Stuka zu Fuß”, a żołnierze amerykańscy mówili o niej „screaming Mimi”.
Historia powstania wyrzutni Nebelwerfer
Prace nad tą bronią rozpoczęły się w latach 30. XX wieku.
Ważne znaczenie miały tutaj doświadczenia, ale też różne prace konstrukcyjne Waltera Dornbergera, który pracował w Urzędzie Uzbrojenia Wojsk Lądowych Niemiec i był odpowiedzialny za projektowanie rakiet na potrzeby Reichswehry.
To Walter Dornberger opracował wyrzutnię rakietową kalibru 150 mm Do-Werfer, która potocznie była określana jako wyrzutnia Dornbergera.
Wspomniana wyżej wyrzutnia stała się protoplastą dla wszystkich później stworzonych broni z rodzaju Nebelwerfer.
Na początku podczas prac nad wyrzutniami rakietowymi, aby ukryć ich faktyczne przeznaczenie i wprowadzić nieprawdziwe informacje, broń tę określano kryptonimem „Nebelwerfer”.
Takie określenie miało sugerować, że głównym celem przeznaczenia tej broni będzie wykorzystywanie jej w celach zadymiania, a także w celach chemicznych.
Pierwsza wyrzutnia, jaką była 15-cm Nebelwerfer 41 kalibru 150 mm, została opracowana w latach 1937 – 1939.
Następnie w roku 1940 Niemcy opracowali wyrzutnię ramową schweres Wurfgerät 40 Holz, której cechą charakterystyczną była prostota oraz łatwość obsługi podczas walki.
Potem w 1941 roku opracowano kolejną wyrzutnię, a była nią 28/32-cm Nebelwerfer 41.
Ta wyrzutnia była holowana przez ciągnik i miała o wiele większe pole manewru niż te stacjonarne wyrzutnie ramowe.
W 1943 roku Dowództwo Wojsk Lądowych Wehrmachtu postanowiło zmodyfikować wyżej wspomnianą wyrzutnię i dlatego do produkcji wdrożono 30-cm Nebelwerfer 42, która miała pociski kalibru 300 mm.
Do tego charakteryzowała się ona o wiele większą donośnością.
Z kolei w 1944 roku opracowano wyrzutnię rakietową 30-cm R-Werfer 56, a była to modyfikacja wyrzutni 30-cm Nebelwerfer 42 i miała też zwiększoną donośność.
Pociski rakietowe w Nebelwerferach
W broni tej stosowane były pociski rakietowe, które stabilizowano w locie za pomocą dysz, a dzięki nim nadawano im ruch obrotowy oraz zwiększano celność.
Na początku jako materiał pędny był stosowany sprasowany proch dymny, który w 1941 roku zastąpiono prochem bezdymnym dwuglikolowym, a od 1944 roku prochem bezdymnym hydrocelulozowym.
⇒ Czytaj także: MARTIN BORMANN – „HITLEROWSKI” AGENT ILUMINATI?
Wesprzyj niezależne media, pomóż nam przedzierać się z prawdą w gąszczu kłamstw i wszechobecnej propagandy ⇒ kliknij w link: https://www.odkrywamyzakryte.com/wiecej/
