Origami to sztuka składania papieru, której historia sięga VI wieku naszej ery. Za kolebkę origami uznawana jest Japonia, a jak się okazuje, powstało ono w Chinach. W Japonii pojawiło się niedługo potem, bo już w VII wieku, a wszystko za sprawą mnichów, którzy wśród Japończyków zaszczepili duże zamiłowanie do składania papieru. Jednak to właśnie w Japonii doszło do rozwoju tej sztuki, ale też tam dokonywano jej ciągłych ulepszeń.

Skąd w ogóle wzięło się origami?

Na początku origami było związane z kultem i grzebaniem zmarłych.

Miało to związek z tym, że Chińczycy bardzo często obdarowywali osoby zmarłe przedmiotami, które miały im przypominać życie ziemskie.

Wtedy to najczęściej do grobowców wkładano przedmioty ceramiczne, ale takie zwyczaje sprawiały, że bezczeszczono miejsce spoczynku osób zmarłych z powodów, jakimi była chęć zdobycia nowych i cennych łupów.

W związku z tym ceramikę zaczęto zastępować figurkami składanymi z papieru.

Takie tradycyjne modele robiono z papieru kolorowego i do tego stosowano nacięcia, ale były również figurki robione bez takich nacięć.

Najpierw tradycja składania papieru była przekazywana ustnie z pokolenia na pokolenie.

Najstarsze dokumenty, w których zapisano informacje o tej tradycji, pochodzą dopiero z przełomu XVII i XVIII wieku.

W Chinach i Japonii sztuka składania papieru rozpowszechniała się na oba kraje.

Origami w Europie i na świecie – czy zdobyło taką samą popularność, jak w Japonii i Chinach?

Origami w Europie najpierw pojawiło się w Hiszpanii, a dopiero później rozprzestrzeniło się także na inne kraje.

Eksperymentował z nim nawet Leonardo da Vinci.

Europa odegrała ważną rolę w XIX i XX wieku, kiedy origami zaczęto wykorzystywać, jako środek wspomagający rozwój dziecka.

Tak więc w systemie edukacji znalazły się zajęcia z origami.

Jednak origami podbiło świat dopiero dzięki pracom Akira Yoshizawa, który jako pierwszy zaczął tworzyć swoje własne oryginalne kompozycje, a było to w latach 50 – tych XX wieku.

Najbardziej znane są jego chińskie znaki zodiaku.

Współczesna sztuka składania papieru

W XX wieku ustabilizowały się również reguły origami.

Wcześniej były one płynne i nie miały jakiegoś dużego i ważnego znaczenia.

W wieku XX reguły zostały zaostrzone, ponieważ wcześniej bazowano tylko na tradycyjnym składaniu papierów.

Wtedy to ustalono też, że punktem wyjścia do składania będzie kartka papieru, a do tego ustalono, że nie można korzystać z kleju, nożyczek, jak i również nie można w żaden sposób ozdabiać figurek, np. ich malować.

Origami modułowe

Jedną z odmian origami, która odeszła od takiego tradycyjnego założenia, że można je składać tylko z pojedynczego kwadratowego arkuszu papieru, jest origami modułowe.

Składa się ono z wielu podobnych modułów, a każdy z tych modułów jest składany z osobnego kawałka papieru.

Liczba modułów, aby złożyć, np. misia, może wynosić nawet 1250 modułów.

Inne odmiany

Do innych odmian origami zalicza się: kusudamę, kirigami oraz mon-kiri.

Kusudama to kulista ozdoba, która jest najczęściej wykonana z papierowych kwiatów, które są połączone ze sobą.

Czasami doczepia się do niej od spodu długie, kolorowe wstążki.

Kirigami jest to odmiana, w której dopuszczalne jest wykonywanie odpowiednich nacięć na papierze.

Tutaj składa się papier, ale też się go tnie.

Mon-kiri to japońska sztuka robienia wycinanek z papieru.

Sztuka składania origami wymaga nie tylko wiele czasu, ale również cierpliwości.

Jednak późniejsze efekty są warte i jednego, i drugiego.

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

*Niebieską czcionką zaznaczono odnośniki np. do badań, tekstów źródłowych lub artykułów powiązanych tematycznie.

https://www.youtube.com/watch?v=Q308sPQgVMw